Εις την πόλιν

Η πολη των μυρωδιών κ των αισθήσεων, ή αλλιώς η Κωνσταντινούπολη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που την επισκέφτηκα, αλλά κάθε φορά με γοητεύει και μου συστήνεται από την αρχή. Χάνομαι στην Κλειστή Αγορά που αποτελείται από έναν λαβύρινθο δρόμων και ταξιδεύω τις αναμνήσεις μου στην Αγορά των Μυρωδικών (Misir Carsisi). Κοιτάω το ρολόι αγχωμένη, το ξέρεις πως στην πραγματικότητα ο χρόνος δεν σταματάει ποτέ, ε;

Εξάλλου ούτε αυτή τη φορά ήρθα για διασκέδαση, το ραντεβού μου με περιμένει. Κοιτάζουμε υφάσματα και σχέδια, στο μυαλό μου έχω συνέχεια εσένα, τι θα σου αρέσει; Μπορώ να μεταφέρω λίγη από τη αυτής της πόλης στα ρούχα μου; (δες τα ρούχα και πες μου, το πέτυχα;) Το βράδυ με παρασέρνουν στην πλατεία Ταξίμ, δεν θέλω να ξενυχτήσω, στο μυαλό μου υπάρχουν τόσα σχέδια που θέλω να αποτυπώσω.

Το επόμενο πρωινό ξύπνησα λίγο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Ελέγχω τα μαιηλ μου, κρατάω κάποιες σημειώσεις, προλαβαίνω μια τελευταία βόλτα, τελευταίες συνενοήσεις και η επιστροφή.

Θεσσαλονίκη - Κωνσταντινούπολη. Δυο διαφορετικοί κόσμοι; Για κάποιον λόγο σημειώνω στην αντζέντα μου να κάνω μια βόλτα στην αγορά Μοδιάνο.